„Dekameron”, cykl nowelistyczny Giovanniego Boccaccia (1313-1375), dla historyków literatury jest słupem milowym w rozwoju gatunku, wzorcem noweli respektowanym do dziś. Dla czytelników – od sześciu stuleci – jest niezrównaną lekcją mądrości życiowej, tym cenniejszą, że „pisaną śmiechem”.

Mądry uśmiech Boccaccia, wyzierający spod warstwy frywolności, czasem rubaszności, jest dowodem zrozumienia i akceptacji wszystkiego, co ludzkie.Biografowie przez długie lata podejrzewali, że swawolność myśli, lekkość pióra i geniusz narracyjny Boccaccio zawdzięcza domieszce krwi francuskiej. Był jednak rodowitym Włochem, urodzonym i pochowanym w Certaldo koło Florencji – stamtąd wywodzą się bohaterowie „Dekameronu”, a sam autor przedstawia się w sztuce jako florentyńczyk. Miał też ukochaną „drugą ojczyznę”, Neapol, dokąd wysłał go ojciec na naukę kupiectwa i prawa. Urodziwy Toskańczyk wolał jednak używać życia w gronie złotej młodzieży. Jego liczne podboje miłosne z tego okresu znalazły odzwierciedlenie właśnie w „Dekameronie”.

Ze stu opowieści „księgi dziesięciu dni” autorzy adaptacji telewizyjnej wybrali sześć nowel. Główną postacią w sztuce jest sam Boccaccio  – w kilku postaciach: jako narrator, sąsiad-kochanek, cyrulik, dworzanin, sędzia, wędrowiec... To on przedstawia wszystkie zacne białogłowy, których największą cnotą jest szczodrość w miłości. On w swoich kolejnych wcieleniach pomaga „przemyślnym kobietom” wodzić mężów za nos, oszukiwać ich, drwić z niebotycznej głupoty.

Wielkie damy, mieszczki bogate i biedne, i kobiety zupełnie niskiego stanu okazują się również biegłe w stosowaniu sprytnych wybiegów, które pozwalają im wyrwać się spod mężowskiej kurateli i ukarać partnerów zbyt opieszałych w spełnianiu małżeńskich powinności. Czy jednak mężowie owi sami nie korzystają? Boccaccio-Gajos porozumiewawczo uśmiecha się do widzów. Dowcipne, świetnie zagrane, barwne widowisko.

Autor: Giovanni Boccaccio
Reżyseria: Maciej Dutkiewicz
Przekład: Edward Boye
Adaptacja: Robert Brutter, Maciej Dutkiewicz
Scenografia: Andrzej Przedworski
Kostiumy: Magdalena Maciejewska
Zdjęcia: Krzysztof Ptak

Obsada: Janusz Gajos (Boccaccio), Jan Frycz (Gianello), Anna Majcher (Peronella), Adam Ferency (Mąż), Małgorzata Niemirska (Beatrycze), Henryk Bista (Egano), Anna Dymna (Żona), Marian Kociniak (Mąż), Dorota Chotecka (Służka), Anna Korcz (Żona), Krzysztof Kowalewski (Mąż-Mnich), Bożena Dykiel (Szewcowa), Marcin Troński (Calandrino), Agnieszka Kotulanka (Żona), Marian Opania (Mąż), Ewa Bukowska (Córka)

czas: 52 min