Trzy sztuki, grane kolejno w studiach Telewizji Polskiej w Katowicach, Krakowie i Warszawie z udziałem publiczności, zostały przygotowane specjalnie dla Teatru Telewizji z okazji jego 60-lecia oraz 220. rocznicy urodzin Aleksandra Fredry.

Spektakl powstał we współpracy z Narodowym Instytutem Audiowizualnym

ŚWIECZKA ZGASŁA

Ta jednoaktówka należy prawdopodobnie do ostatnich utworów Fredry, napisanych po 1865 r. Prosta historia opowiada o dwojgu podróżnych, którzy zrządzeniem losu zatrzymują się na nocleg w tej samej leśnej chacie. Nie widzą się jednak dokładnie w blasku jednej świeczki. Z początku nie są też sobą zainteresowani. Mężczyzna przypuszcza, że jego przypadkowa towarzyszka pewnie jest stara i nieatrakcyjna, kobieta zaś uważa go za gbura. Tymczasem wiele może się zdarzyć między kobietą i mężczyzną zanim świeczka zgaśnie.

Spektakl przedstawiła TVP Katowice.

Reżyseria: Jerzy Stuhr
Scenografia i kostiumy: Katarzyna Sobańska, Marcel Sławiński
Realizacja TV: Leszek Ptaszyński
Zdjęćia: Adam Sikora  

ZRZĘDNOŚĆ I PRZEKORA

Komedia w jednym akcie wierszem – jedna z wczesnych prac literackich Fredry, zwiastująca wielki talent, lekkość i finezję wiersza oraz mistrzostwo w kreowaniu scenicznych charakterów. Osią konstrukcyjną fabuły jest konflikt miłosny. Młoda dziedziczka Zosia pała silnym afektem do Lubomira. Ten uczucie odwzajemnia, a w dodatku jest przystojny, dobrze ułożony i majętny. Niestety na straży cnoty i przyszłości Zofii stoi jej dwóch opiekunów. Ich charaktery pozostawiają wiele do życzenia. Pan Jan jest zrzędą, wylewającym z siebie porady, sentencje i ostrzeżenia. Pan Piotr zaś uwielbia mieć odmienne zdanie i sprzeciwiać się. A gdy spotka się zrzędność z przekorą, nic dobrego z tego wyniknąć nie może. Przekonują się o tym młodzi, kiedy proszą o zgodę na ślub. Pan Jan i Pan Piotr wietrzą w zamążpójściu wychowanki spisek i zagrożenie dla dotychczasowego życia, lecz Lubomir nie daje za wygraną.

Spektakl przygotowany przez TVP Kraków.

Reżyseria: Mikołaj Grabowski
Scenografia i kostiumy: Jacek Ukleja
Realizacja TV: Marek Bieńkowski

NIKT MNIE NIE ZNA

Ostatnią z trzech krótkich sztuk Fredry jest „komedyia w 1 akcie wierszem” z 1825 r. Zabawne perypetie bohaterów, odsłaniają związki tej sztuki z tradycją plebejską: Marek Zięba, obrotny kupiec i nieufny mąż, postanawia sprawdzić wierność i miłość swej żony. Jeżdżąc nieustannie w interesach, często i długo przebywa poza domem. Napotkany w drodze Jan Rembosz namawia Ziębę do przyjęcia jego nazwiska i munduru. Rozmowę przypadkiem podsłuchuje Czesław, szwagier Zięby. Ten z kolei nakłania swoją siostrę Klarę do podjęcia gry. Gdy przebrany za Rembosza Zięba powraca z podróży, wszyscy domownicy udają, że nie rozpoznają pana domu. Niestety Zięba nie wie, jakie komiczne omyłki to przebranie mu przyniesie. I jak szybko zapragnie wyjaśnić całe qui pro quo.

Spektakl zotał nadany z warszawskiego studia TVP.

Reżyseria: Jan Englert
Scenografia: Anna Wunderlich
Kostiumy: Dorota Roqueplo
Realizacja TV: Krzysztof Buchowicz

Obsada: Piotr Adamczyk (Zięba), Beata Ścibakówna (Klara), Wojciech Malajkat (Czesław), Zbigniew Zamachowski (Major), Janusz Gajos (Łapka), Grzegorz Małecki (Kasper), Ewa Konstancja Bułhak (Marta)